اسماء خداوند و صفات وی توفيقی هستند
اسماء خداوند در معنا محکم (آيات مشخص و ظاهری) و معلوم بودهو در حقيقت متشابه (آياتی که جز خداوند کسی معنای دقيق آنرا نمیداند) هستند، چون حقيقتآنها جز خداوند کس ديگری نمیداند. اسماء و صفات خداوند توقيفی هستند، يعنی نمیتوانآنها را نفی يا اثبات نمود جزء با توسل به کتاب و سنت، و عقل از اظهار نظر در آنانناتوان است.